Âşıkların, arşa çıkan feryâdı

Ağlatıyor o pâk ruhlu ecdâdı;

Allah için eyle bize imdadı,

Ey muhtaçlara rahmet-i âlem Risâle-i Nur!

Gökler saldı belâ, yer verdi belâ,

Sarsdı âfâkı bir acı vâveylâ,

Rahmet et âleme ey Nûr-u Mevlâ!

Ey cilve-i rahmet-i âlem Risâle-i Nur!

Bir yanda sel var, bir yanda kan akar,

Bu belâ âteşi âlemi yakar;

Ağlayan bu beşer hep sana bakar,

Ey nümûne-i rahmet-i âlem Risâle-i Nur!

Çevrildi âteşle bu koca dünya,

Bir Cehennem gibi kaynadı derya!

Yetiş imdada ey şâh-ı evliya,

Ey bu zamanda rahmet-i âlem Risâle-i Nur!

................................................

Zındıkaya, küfre karşı saldırdın,

Gönüllerden kederleri kaldırdın,

Bizi nûrun deryasına daldırdın,

Ey biçârelere rahmet-i âlem Risâle-i Nur!

Kaldıramaz sana asla kimse el,

Bağlıyoruz bizler sana candan bel;

Dünyalara sensin ümid ve emel,

Ey ziya-yı rahmet-i âlem Risâle-i Nur!

Sen ordu kurmazsın erle, uşakla,

Savaşmazsın öyle, topla, bıçakla;

Nûrunla şu asrı tutup kucakla,

Ey şimdi rahmet-i âlem Risâle-i Nur!

Bitsin de, bu korkunç tûfan-ı şedid,

Açılsın yep yeni bir devr-i mes’ud;

On sekiz bin âlem eylesin hep îyd,

Ey ehl-i Kur’âna rahmet-i âlem Risâle-i Nur!