İşte Nur Risâleleri’nin, büyük denizlerin büyük dalgaları gibi gönüller üzerinde husûle getirdiği heyecanın kalblerde ve ruhlarda yaptığı te’sirin sırrı budur; başka bir şey değildir. Risâle-i Nur’un bahsettiği hakîkatlerin aynını binlerce âlimler yüz binlerce kitaplar daha beliğâne neşrettikleri halde yine küfr-ü mutlakı durduramıyorlar. Küfr-ü mutlakla mücadelede bu kadar ağır şerait altında Risâle-i Nur bir derece muvaffak oluyorsa, bunun sırrı işte budur. Said yoktur; Said’in kudret ve ehliyeti de yoktur; Konuşan yalnız hakîkattır, hakîkat-ı îmaniyedir.

Mâdem ki: Nûr-u hakîkat, îmana muhtaç gönüllerde te’sirini yapıyor.. bir Said değil, bin Said fedâ olsun. Yirmi sekiz sene çektiğim ezâ ve cefalar, ma’rûz kaldığım işkenceler, katlandığım musîbetler helâl olsun. Bana zulmedenlerin, beni kasaba kasaba dolaştıranların, hakaret edenlerin türlü türlü ithamlarla mahkûm etmek istiyenlerin, zindanlarda bana yer hazırlıyanların hepsine hakkımı helâl ettim.

Âdil kadere de derim ki: Ben senin bu şefkatli tokatlarına müstahak idim. Yoksa, herkes gibi gâyet meşru ve zararsız olan bir yol tutarak şahsımı düşünseydim, maddî ma’nevî füyuzat hislerimi feda etmeseydim, îman hizmetinde bu büyük ma’nevî kuvveti kaybedecektim. Ben, maddî ve ma’nevî her şey’imi feda ettim her musîbete katlandım, her işkenceye sabrettim. Bu sayede, hakîkat-ı îmaniyye her tarafa yayıldı. Bu sayede Nur mekteb-i irfanının yüz binlerce belki de milyonlarca talebeleri yetişti. Artık bu yolda hizmet-i îmaniyede onlar devam edeceklerdir; ve benim, maddî ve ma’nevî her şeyden feragat mesleğimden ayrılmayacaklardır; yalnız ve yalnız Allah rızası için çalışacaklardır.

Bize işkence edenler bilmiyerek, Kader-i İlâhî’nin sırlarına akıl erdiremiyerek hakîkat-ı îmaniyenin inkişafına hizmet ettiler. Bizim vazifemiz onlar için yalnız hidayet temennisinden ibarettir. Ben çok hastayım; ne yazmağa ne söylemeğe tâkatim kalmadı; belki de bunlar son sözlerim olur. Medreset-üz-zehra’nın Risâle-i Nur talebeleri bu vasiyetimi unutmasınlar.

SAİD NURSÎ