Aziz Sıddık Kardeşlerimiz,

İmtihan ve gazanız geçmiş olsun der, sizi tebrik ederiz. Risâle-i Nur’un tahkikî îman dersleriyle îman mertebelerinde terakki ve teali edip kuvvetli îmanı elde eden Nur Talebeleri için öyle taarruzlar, bir cihetten bir imtihandır ve kömürle elması tefrik eden bir mihenktir. Nur Talebeleri için Allah’a îman, Peygambere ittiba ve Kur’ân-ı Kerîm’le amelden dolayı hapisler bir Medrese-i Yûsufiye’dir. Zulüm ve işkenceler, birer kamçı, birer perçindir. Kader-i İlâhî bize o hücumlarla işaret veriyor ki: “Haydi durma çalış!..” Kur’ân ve îman hizmeti uğrunda mahkemelerde konuşmak, Nur Talebelerince bir dostu ile sohbet etmektir. Karakollara götürülüp, getirilmek, çarşı pazara gidip gelmekten farksızdır. Kelepçeler, dînî cihâd-ı ekberin birer altın bileziğidirler. Beşerin zulmen mahkûm etmesi ise, hakîkatte Hakk’ın beraat vereceğine bir delildir. Bütün öyle işkence ve zulümler, Nur Talebeleri için birer şeref madalyasıdır. Ne mutlu ki, otuz senedenberi Nur Talebeleri ağabeylerimiz bu ni’metlere mazhar olmuşlar. Maalesef bizlere ki, bizler bu şereflere nail olamadık ve olamıyacağız da. Zîra bunları kazandıran devir kapanmak üzeredir.

Risâle-i Nur, bu vatan ve millete emniyet ve asayişi te’min eden ve kalblere birer yasakçı bırakan îmanî bir eserdir. İslâmiyet düşmanlarının tahrikatıyla olan müteaddit mahkemelerde Risâle-i Nur’a beraatler verilmiş, Temyiz Mahkemesi ittifakla beraat kararını tasdik ederek Risâle-i Nur dâvâsı kazıye-i muhkeme halini almıştır. Yirmi beş mahkeme de “Risâle-i Nur’da suç bulamıyoruz” diye karar vermiştir. Otuz seneden beri yüzbinlerle Nur talebelerinin bir tek vukuatı görülmemiştir. Bunun için, Risâle-i Nur’un neşrine mâni olmaya çalışanlar, emniyet ve asayişin düşmanı ve vatan ve millet haini anarşistlerin hesabına bilerek veya bilmiyerek çalışanlardır. Risâle-i Nur’a ilişen hükümet değildir; çünkü, emniyet ve zabıta anlamış ki, Bediüzzaman ve Nur Talebelerinde siyasî bir gâye yoktur.