Siracınnûr | Hasan Feyzinin Manzumesi | 276
(268-284)

Damla iken aslın senin, dağı taşı aşarsın,

Hem gökleri keşfedersin, sende ey nur, böyle deha var,

Bir noktayı bir cihan yap, o cihana hâkim ol,

Zîra senin bir noktanda, Güneş kadar zekâ var !


Her zerrenin kâbesidir kalbi, yine kendine,

Dikkat eyle, herbirinden yine ancak hüda var,

Sakın Feyzi ! Sen gözünü Hak yüzünden ayırma,

Hakkı gören gerçeklere, hakkı kadar atâ var.

(Denizli Kahramanı Merhum)

HASAN FEYZİ




Hasan Feyzi’nin Denizli hapsinin ve civarının has talebelerini temsil ederek, onların namına üstadının vasiyetnâmesi ve zehirlenmeden şiddetli hasta olması münasebetiyle yazdığı bir mersiyedir. Vefat haberlerini almış gibi kalemi ağlamış. Lâhikaya geçirilsin.

Said Nursî


Anam ve babam ve tatlı canım sana feda olsun Üstadım! Bir kaç gündür, acılarımıza zehirler katan ve ciğerlerimize şişler ve hançerler saplayan ve gözyaşlarımızı kızıl ırmaklara çeviren acı ve kara haberler almaktayız. Işığında derdimize devâlar aradığımız o mübârek ay, akibet husufa mı uğruyor. Nuruyla bu güzel vatanı aydınlatan ve parlatan Üstadımız, bir daha dönmemek ve bizlere görünmemek üzere, âkıbete göç mü ediyor. Vâ halila.

Ses Yok