(Isparta’daki umum Risâle-i Nur talebeleri nâmına ramazan tebriki münâsebetiyle yazılmış ve on üç fıkra ile ta’dil edilmiş bir mektubdur.)

Ey âlem-i İslâm’ın dünya ve âhirette selâmeti için Kur’ânın feyziyle ve Risâle-i Nur’un hakîkatiyle ve sâdık şâkirdlerin himmetiyle mübârek gözlerinden yaş yerine kan akıtan ve ey fitne-i âhirzamanın şu dağdağalı ve fırtınalı zamanında Hazret-i Eyyub Aleyhisselâm’dan ziyâde hastalıklara, dertlere giriftar olan ve Kur’ânın nuriyle ve Risâle-i Nur’un bürhanlariyle ve şâkirdlerin gayretiyle âlem-i İslâmın maddî ve ma’nevî hastalıklarını Hakîm-i Lokman gibi tedâviye çalışan ve ey mübârek ellerinde mevcûd olan Nur parçalarının hak ve hakîkat olduğunu Kur’ânın otuzüç âyetiyle ve kerâmet-i Aleviye ve Gavsiye ile isbat eden ve ey kendisi hasta ve ihtiyar ve zaif ve gâyet acınacak bir halde olduğuna göre herkesden ziyâde âlem-i İslâm’a can feda eder derecesinde acıyarak kendine fenâlık etmek isteyenlere Kur’ânın hakîkatiyle ve Risâle-i Nur’un hüccetleriyle, Nur talebelerinin sadâkatlariyle hayırlı duâlar ve iyilik etmek ile karşılayan ve yazdığı mühim eserlerinden Âyet-ül Kübrâ’nın tab’ıyla kendi zâtına ve talebelerine gelen musîbette hapishânelere düşen ve o zindanları Kur’ânın irşadiyle ve Risâle-i Nur’un dersiyle ve şâkirdlerin iştiyakı ile bir medrese-i Yusufiyeye çeviren ve bir dershâne yapan ve içimizde bulunan cahil olanların hepsini Kur’ân’ı o dershânede hatmettirerek çıkaran;