Evet, Said Nursî, gâyet câmî bir isti’dâda mâlik bir zattır. Bu isti’dâtların hepsinde çok ileri gitmiştir. Cüz ile küllü, âfâkın en geniş dâiresi ile enfüsî dâiresini, meselâ zerre ile samanyolunu beraberce dikkatle tetkik eder, onlardaki envâr-ı tevhidi görür, gösterir ve isbat eder. Bir yandan Âlem-i İslâm ve insaniyete uzanan küllî hizmet-i îmaniyye ile meşgul, bir yandan inziva hayatı geçirerek kalem-i kudretin mektubatı olan fıtratın antika eserlerini, san’at-ı İlâhîyyenin mucizelerini temaşa ve tefekkür ile kitab-ı kâinatı mütalâa eder ve böylece her gün bu müteaddit ulvî vazîfeleri yaparak marifet-i İlâhîyye ve huzurun nihayetsiz ezvak ve envarında terakki eder.

İşte bu hâlet-i ruhiyye ve ahval-i kudsiyye Üstadın hayatının her safhasında müşahede edildiği gibi, Emirdağı’nda geçirdiği hayatı da hep bu mezkûr ma’na ile doludur. Lâhikalardaki mektublarda bir derece beyân edilmişse de nakıstır. Bu tarihçede ancak denizden bir katrecik ile iktifa edilmiştir.

Denizli Ağır Ceza Mahkemesinin Haziran 1944 tarihli beraat kararı ile hapisten tahliye olunan Nur talebeleri, memleketlerine gitmişler; Üstad ise, Ankara’dan bir emir alıncaya kadar Denizli’de Şehir Otelinde kalmıştır. Risâle-i Nur talebelerinin hapsi ve muhakemeleri münâsebetiyle, Denizli halkı Risâle-i Nur’la alâkadar olmuştur. Adliyede iki-üç zat, mahkeme safahatı esnasında Nurlara yakından alâkadarlık göstermişler ve Denizli’de neşrine çalışmışlardır. Bilâhare Nur dâiresinde “Hâkim-i âdil” ünvaniyle anılan mahkeme reisi ve âzaları ve hizmetleri dokunan hamiyetperverler, âdilâne karar ve gayretleri ile bütün ehl-i îmanın süruruna vesile olmak gibi ma’nevî ve ebedî parlak bir makam kazanmışlardır.

Said Nursî, Denizli’de iki ay kaldıktan sonra, Afyon Vilâyetinin Emirdağ kazasında ikâmete me’mur edilir. Emirdağ’ına 1944 senesi Ağustos ayında nefyedilir. İlk önce on beş gün kadar bir otelde kalır, sonra kira ile bir eve yerleşir; ev kirasını da kendisi verir.