Ve bu millet ve vatana hiçbir zararı olmamakla beraber, hücum eden dehşetli cereyanlara karşı, sedd-i Zülkarneyn gibi bir sedd-i Kur’ânî olduğuna, Türk Milletinden, husûsan mekteb görmüş gençlerden yüz bin şahid gösterebilirim. Elbette benim size karşı bu fikrimi tam nazara almak ehemmiyetli bir vazîfenizdir. Siz, dünyevî çok diplomatları her zaman dinliyorsunuz; bir parça da, âhiret hesabına konuşan benim gibi kabir kapısında, vatandaşların hâline ağlayan bir biçâreyi dinlemek lâzımdır.

Bu istida, yirmi senedenberi hiç müracaat etmediğim halde, bir hiddet zamanında, bir def’a olarak, beni tâzib eden dahiliye vekili Hilmi’ye hitaben yazılmış; bera-yı ma’lûmat Afyon emniyet Müdürüne gönderilmiş. Ma’nasız, lüzumsuz dört-beş def’a bana sıkıntı verdiler; “Senin yazın böyle değil, kim sana böyle yazmış!” diye, resmen beni karakola çağırdılar. Ben de dedim: “Böylelere müracaat edilmez.. yirmi sene sükûtum haklı imiş.”

Ey Emirdağı hükümeti ve zâbıtası! Bu hasbihali bir sene evvel yazmıştım; fakat vermedim, sakladım. Şimdi beş cihetle kanunsuz, beni husûsi ikametgâhımda bir hizmetçiden men’ ve müdahale etmeleri gibi, dünyada emsalsiz bir tarzda beni istibdâd-ı mutlak altına alıyorlar. Kanun nâmına kanunsuzluk edenleri, insafa gelmek fikriyle izhâr ediyorum.

Aziz Sıddık Kardeşim, bu fâni dünyada hamiyetli ve ciddî bir arkadaşım,

Evvelâ: Bütün dostlarım ve hemşehrilerimden en ziyâde zâtınız ve ba’zı Erzurum’lu zâtların benim bu işkenceli mazlûmiyet hâletimde şefkatkârane ciddî alâkadarlığınıza ve imdadıma fikren koşmanıza cidden çok minnetdarım.. ve âhir ömrüme kadar unutmıyacağım. Size bin Mâşâallah ve Bârekâllah derim.

Saniyen: Mesleğime ve Risâle-i Nur’dan aldığım dersime bütün bütün muhalif olarak ve on senedenberi fâni dünyanın geçici, ehemmiyetsiz hâdiselerine bakmamak olan bir düstûr-u hayatıma da münâfi olarak, sırf senin hatırın ve merak ettiğin ve bu def’aki uzun mektubun için, vaziyetime ve zâlimlerin işkencelerine ait bir kaç maddeyi beyân edeceğim.