Îman ve Küfür | Birinci Mektub | 199
(197-199)

Acıdığı bütün zîhayatların mevt ve zevalinde bir Zât-ı Bâkinin bâki esmâsının dâimî cilvelerini temsil eden âyine-i ervahları bâki görür; şefkati, bir sürûra inkılâb eder. Hem zeval ve fenaya mâruz bütün güzel mahlukatın arkasında bir cemâl-i münez-zeh ve hüsn-ü mukaddes ihsas eden bir nakş ve tahsin ve san’at ve tezyîn ve ihsan ve tenvir-i dâimîyi görür. O zeval ve fenayı, tezyîd-i hüsn ve tecdid-i lezzet ve teşhir-i san’at için bir tazelendirmek şeklinde görüp, lezzetini ve şevkini ve hayretini ziyâdeleştirir.


S a i d N u r s î


Ses Yok

Îman ve Küfür