Îman ve Küfür | Elhüccetüz Zehra | 236
(236-242)
Elhüccet-üz Zehra’nın İkinci Makamı

Fatihâ’nın âhirinde, ehl-i hidayet ve istikamet ve ehl-i dalâlet ve tuğyanın müvazenesine işaret eden ve Risale-i Nur’un bütün muvazenelerinin menbaı olan Âyetin bir hakikatını Sure-i Nur’dan

İlh. Âyeti ve arkasında

ilh. Âyetiyle beraber pek acib bir tarzda o muvazeneyi mu’cizâne ifade ederler.

Birinci Âyet-i Nur: “Birinci Şua”da isbat edilmiş ki, on işaretle Risale-i Nur’a bakıyor; mu’cizane Kur’ân’ın o tefsi rinden gaybî haber veriyor. Ve Risale-i Nur’a “Nur” namı verilmesine en birinci sebeb olmasından, “Yirmi dokuzuncu Mektub”un bir kısmında bir seyahat-ı hayaliye temsilinde bu acip âyetin Nur kelimesinde (Nun-u Na’ büdü)mu’cizesi gibi bir mânevî mu’cizesinin beyanına binaen,

Ses Yok

Îman ve Küfür