5- Kıraç ve kumlu yerlerden suları çıkartan santrafüj âleti, âyetiyle işâret edilen Hazret-i Mûsa’nın (A.S.) asâsından ders almıştır.

6- Tecrübeler sayesinde ve telâhuk-u efkâr ile husule gelen terakkiyat-ı tıbbiye, Hazret-i İsa’nın (A.S.) mu’cizesinin ilhamâtındandır. Hakîkaten şu mu’cizeler ile bu terakkiyat arasında pek büyük münâsebet ve muvafakat vardır. Evet dikkat eden adam, bilâ-tereddüd o mu’cizeler bu terakkiyata birer mikyas ve nümûnelerdir diye hükmeder. Ve keza, âyet-i kerîmesinin delâletine göre, Hazret-i İbrahim ateşe atıldığı zaman, ateşin harareti bürudete inkılâb etmesi; beşerin keşfettiği yakıcı olmayan mertebe-i nâriyeye örnek ve me’hazdir.

7- âyet-i kerîmesinin bir kavle göre işâret ettiği gibi, Hazret-i Yusuf’un (A.S.) Ken’an’da bulunan babasının timsalini görür görmez Zeliha’dan geri çekilmesi; ve kervanları Mısır’dan avdet ettiğinde Hazret-i Ya’kub’un yâni: “Ben Yusuf’un kokusunu alıyorum” demesi; ve bir ifritin Hazret-i Süleyman’a “Gözünü açıp yummazdan evvel Belkıs’ın tahtını getiririm” demesine işâret eden âyet-i kerîmesi; pek uzak mesafelerden celb-i savt, sûret vesâire gibi beşerin keşfettiği veya edeceği îcadata nümûne ve me’hazdirler.

8- Hazret-i Süleyman’a kuş dilini öğrettik ma’nasında olan âyet-i kerîme; beşerin keşfiyatından radyo, papağan, güvercin gibi âlât ve hayvanların konuşmalarına ve mühim işlerde kullanılmasına me’hazdir.