Tılsımlar Mecmuası | Merhum Hasan Feyzi'nin Risale-İ Nur Hakkındaki Man | 151
(149-154)
Cürmümüzle külhan gibi pürnârız,
Derd elinden hem hergün zâr u zârız,
Afvet bizi mâdem sana hep yârız,
Ey nur-u rahmet-i âlem Risaletü'n-Nur!

Meylimiz yok yalancı bir dünyaya,
Son verdik biz bid'alara, riyaya
Kapılmayız öyle kuru hülyaya
Ey bir hakikat-ı Rahmet-i âlem Risaletü'n-Nur!

Yok bizde cemiyet kurma hülyası,
Yok başka bir yola gitme sevdası,
Olduk ancak nurun dertli şeydası,
Ey dertlilere rahmet-i âlem Risaletü'n-Nur!

Yollarda bıraktık geçtik dervişi,
Attık gönüllerden öyle teşvişi,
Kâfi bu parlayan nurun güneşi,
Ey ma'kes-i rahmet-i âlem risaletü'n-Nur!

Geçmişiz hep medihlerden senadan,
Yüz çevirdik servetlerden gınadan,
Nur isteriz geçmeden bu fenadan,
Ey bu asırda rahmet-i âlem Risaletü'n-Nur!

Nur elinden içeli biz şarabı,
Çevirmişiz talılığa azâbı,
Bir mahbubun buz de olduk türâbı,
Ey bize rahmet-i âlem Risaletü'n-Nur!

Âşıkların arşa çıkan feryâdı,
Ağlatıyor o pâk ruhlu ecdâdı,
Allah için eyle bize imdâdı,
Ey muhtaçlara rahmet-i âlem Risaletü'n-Nur!

Gökler saldı belâ, yer verdi belâ,
Sarsdı âfâkı bir acı vaveyla,
Rahmet et âleme ey Nur-u Mevlâ,
Ey cilve-i rahmet-i âlem risaletü'n-Nur!
Ses Yok