DOKUZUNCU İŞÂRET : Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın enva’-ı mu’cizâtından birisi de, ağaçların insanlar gibi emrini dinlemeleri ve yerinden kalkıp yanına geldikleridir ki; şu mu’cize-i şeceriye, mübârek parmaklarından suyun akması gibi, ma’nen mütevatirdir. Müteaddid sûretleri var ve çok tarîklerle gelmiştir. Evet Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın emri için; ağaç, yerinden çıkıp yanına gelmesi, sarîhan mütevatir denilebilir. Çünkü, meşâhir-i Sıddîkîn-i Sahâbeden Hazret-i Ali, Hazret-i İbn-i Abbas, Hazret-i İbn-i Mes’ud, Hazret-i İbn-i Ömer, Hazret-i Ya’lâ İbn-i Murre, Hazret-i Câbir, Hazret-i Enes İbn-i Mâlik, Hazret-i Büreyde, Hazret-i Üsâme Bin Zeyd ve Hazret-i Gaylan İbn-i Seleme gibi sahâbeler; herbiri kat’iyyet ile, aynı mu’cize-i şeceriyeyi haber vermiş. Tâbiînin yüzer imamları, mezkûr sahâbelerden herbir sahâbeden ayrı bir tarîk ile, o mu’cize-i şeceriyeyi nakletmişler. Âdeta muzâaf tevâtür sûretinde bize nakletmişler. İşte şu mu’cize-i şecere, hiçbir şübhe kabûl etmez bir tevâtür-ü ma’nevî-i kat’i hükmündedir.

Şimdi o mu’cize-i kübrânın, tekerrür ettiği halde, birkaç sahîh sûretlerini, birkaç misâl ile beyân edeceğiz:

Birinci Misâl: Başta İmâm-ı Mâce ve Dârimî ve İmâm-ı Beyhakî nakl-i sahîhle Hazret-i Enes İbn-i Mâlik’ten ve Hazret-i Ali’den ve Bezzaz ve İmâm-ı Beyhakî Hazret-i Ömer’den haber veriyorlar ki: Üç sahâbe demişler: Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, küffârın tekzibinden müteessir olarak mahzûn idi. Dedi:

Enes’in rivayetinde, Hazret-i Cebrâil hâzır idi. Vâdi kenarında bir ağaç vardı. Hazret-i Cebrâil’in i’lâmıyla, Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm o ağacı çağırdı; tâ yanına geldi. Sonra git dedi. Tekrar gitti, yerine yerleşti.

İkinci Misâl: Allâme-i Mağrib Kâdı İyaz Şifa-i Şerîf’te ulvî bir senedle, doğru ve sağlam bir an’ane ile, Hazret-i Abdullah İbn-i Ömer’den haber veriyor ki: Bir seferde Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın yanına bir bedevî geldi. Fermân etti:

Nereye gidiyorsun?” Bedevî dedi: “Ehlime.” Ferman etti: