Xuz 14

SURA XV

1. Elif,lam, ra! Ete, ajeti na Knigata i Kur'an jasen.

2. Onie koi ne veruvaat bi posakale da bidat me|u Poslu{nite!

3. Ostavi gi! Neka jadat, i neka u`ivaat, i neka gi mami nade`ta... pa, }e uznaat!

4. I Nie ne uni{tivme nieden grad a istiot da nema{e Kniga poznata.

5. I nieden narod ne mo`e ni da go zabrza ni da go zadocni krajot svoj.

6. I zboruvaa: “O ti, so Opomenata koja ti dojde, ti si, navistina, lud!”

7. I zo{to ne ni dojde, ako si me|u iskrenite, so melek.

8. Nie spu{tivme meleki samo so vistina; melekite, toga{, ne bi go o~ekuvale rokot.

9. Nie, navistina, ja objavivme Opomenata i Nie, navistina, }e ja ~uvame.

10. I pred tebe Nie ispra}avme pejgamberi me|u narodite odamne{ni.

11. I ne im doa|a{e nikoj me|u pejgamberite a da ne go ismevaa.

12. Ete, taka ismejuvaweto Nie go donesuvame vo srcata na silnicite!

13. I onie ne veruvaat vo Kur'anot. I ve}e pomina praksata na prethodnite narodi.

14. A Nie da im otvorevme vrata na nebesata... pa, da se iska~ea preku nea,

15. i }e re~ea sigurno: “Toa, sekako, e zaradi toa {to na{ite o~i se voshiteni i, tokmu, zatoa {to sme voshiteni!”

16. I Nie, navistina, na nebesata soyvezdija postavivme i gi razubavivme za gleda~ite,

17. i Nie gi so~uvavme od sekoj {ejtan prokolnet,

18. osven od onoj so skrienoto prislu{kuvawe kogo go sledi, tokmu, yvezdi~ka jasna.

19. I Zemjata Nie ja ra{irivme i po nea brda rasfrlavme, i od nea napravivme da nikne od se po ne{to, so ramnote`a.

20. I na nea Nie opredelivme `ivotni namirnici za vas i za onie na koi vie ne ste tie koi im davate ‘rsk.

нема глас