SURA XIX
MERJEM (Merjem)
Mekka - 98 ajeti
Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!
1. Kaf, ha, ja, ajn, sad!
2. Spomen od milosta na Gospodarot tvoj za Zekerija, robot Negov:
3. koga go zamoli Gospodarot negov so skri{na molba.
4. Zekerija re~e: “Gospodare moj, koskive moi, navistina, oslabnaa, a kosava mi pobele. I nikoga{ ne ostanav, Gospodare moj, koga molba ti upativ, nesre}en.
5. Jas, navistina, se pla{am od naslednicite po mene, a `ena mi e nerotka, pa zatoa podari mi od Tebe za{titnik,
6. koj }e me nasledi mene i semejstvoto Jakubovo, i odredi da bide{, Gospodare moj, zadovolen so nego!”
7. “O Zekerija, Nie, navistina, }e te zaraduvame so dete ~ie ime e Jahja. So takvo ime porano Nie nikogo ne imenuvavme!”
8. Re~e: “Gospodare moj, pa kako }e imam dete koga `ena mi e nerotka, a jas padnav vo starost dlaboka?”
9. - Re~e: “Ete, taka ti e.” Pak re~e: “Toa za Gospodarot tvoj e lesno. Te sozdadov porano koga ne be{e ni{to.”
10. Re~e: “Gospodare moj, daj mi znamenie nekakvo!” Re~e: “Znamenie ti e toa {to ne }e im zboruva{ na lu|eto tri ve~eri, a }e bide{ zdrav!”
11. Pa, se pojavi kaj narodot svoj, od mihrab i toga{ im objavi: “Slavete Go, toga{, nautro i prikve~erina!”
12. “O Jahja, prifati ja Knigata silno” - i Nie mu dadovme mudrost dodeka be{e dete,
13. i ne`nost, isto taka, od Nas, i ~istota; be{e bogobojazliv,
14. u~tiv kon roditelite svoi, a ne drzok i neposlu{en.
15. I neka e selam na nego, i na denot vo koj e roden, i na denot vo koj }e umre, i na denot vo koj }e bide o`ivean!
16. I spomeni ja Merjem vo Knigata koga taa se oddale~i od semejstvoto svoe na edno mesto kon istok.
17. I postavi, toga{, zavesa me|u niv i me|u nea i Nie go isprativme Na{iot Xibril i & se pretstavi kako ~ovek, ednakvo!
18. Re~e: “Jas se sklonuvam od tebe kon Milostiviot ako si bogobojazliv.”
19. Toj re~e: “Jas sum, navistina, pratenik od Gospodarot tvoj. Da, }e ti podaram ~isto dete.”
20. Taa re~e: “I kako }e imam dete koga ne me dopre nieden ~ovek, a jas ne sum ne~esna?”