Türkçe
English
العربية
Pyccĸий
français
Deutsch
Español
italiano
中文
日本語
Қазақ
Кыргыз
o'zbek
azərbaycan
Türkmence
SURA XXVII
“EN-NEML” (“Mravki”)
Mekka - 93 ajeti
Vo imeto na Allah, Milostiviot Somilosen!
1. Ta, sin! Eve ajeti na Kur'anot i Knigata jasna,
2. Patokaz i Radosnica za vernicite,
3. koi namaz izvr{uvaat i koi zekat davaat i koi se ubedeni vo Ahiret.
4. Na onie koi ne veruvaat vo Ahiret Nie im gi razubavuvame postapkite nivni, pa talkaat;
5. onie na koi }e im pripadne kaznata bolna i na Ahiret }e bidat porazeni.
6. Ti, navistina, go prima{ Kur'anot od Mudriot i Znalecot!
7. Koga Musa mu re~e na semejstvoto svoe: “Po~uvstvuvav ogan; }e vi donesam od nego vest ili, pak, }e vi donesam za`areno drvo za da se stoplite.”
8. I koga se pribli`i do ognot, povika: “Blagosloven neka e Onoj koj e vo ognot i onie okolu nego; slaven neka e Allah, Gospodarot na svetovite!
9. O Musa, jas sum, navistina, Allah, Silen i Mudar!
10. I frli go stapot tvoj!” I bidej}i go pogledna, toj po~na da lazi kako zmija, se svrti so ple}ite i ne se vrati pove}e. “O Musa, ne pla{i se! Pejgamberite od Mene, navistina, ne se pla{at,
11. osven Onoj koj zulum }e napravi, a potoa zloto }e go zameni so dobro delo: Jas sum, navistina, Prostuva~ i Somilosen!
12. Stavi ja rakata tvoja vo xebot tvoj i ete - }e ja izvadi{ bela, bez da bide o{tetena. Toa e edno od devette znamenija na faraonot i narodot negov. Tie se, navistina, narod rasipni~ki!”
13. I bidej}i im dojdoa znamenijata Na{i o~igledno, rekoa: “Ova e vol{ebni{tvo jasno!”
14. Gi prenebregnuvaa, a vo sebe gi priznavaa, duvaj}i se i silej}i se. Pa, pogledni kakva be{e kaznata za bezrednicite!
15. I na Musa i na Sulejman Nie, navistina, im dadovme znaewe, i dvajcata rekoa: “Blagodarenie na Allah koj ne odlikuva nad mnogute robovi vernici Svoi!
16. I Davuda go nasledi Sulejman, i re~e: “O lu|e, pou~eni sme vo jazikot na pticite, i dadeno ni e od se po ne{to. Ova, navistina, e blagodat jasen!”
17. I se sobra kaj Sulejman vosjkata negova: sostavena od xinovi, lu|e i ptici. Site poredeni.
18. I koga stignaa do dolinata na mravkite, edna mravka re~e: “O mravki, vlezete vo `iveali{tata va{i bidej}i }e ve pregazat Sulejman i vojskata negova, neznaej}i!”