Türkçe
English
العربية
Pyccĸий
français
Deutsch
Español
italiano
中文
日本語
Қазақ
Кыргыз
o'zbek
azərbaycan
Türkmence
46. Ka`i: “Jas, navistina, ve sovetuvam samo so edno: Da stoite na nozete pred Allah, bilo po dvajca bilo poedine~no, a potoa da razmisluvate. Drugarot va{ ne e so xinovi. On e samo opomenuva~ va{ pred kaznata te{ka!”
47. Ka`i: “I kakva bilo nagrada da baram od vas... pa, toa e samo nagrada va{a. A nagradata moja e samo pri Allah. On, tokmu, e Svedok za sе!”
48. Ka`i: “Gospodarot moj, navistina, dostavuva samo vistina. On e Znalec na tajnite!”
49. Ka`i: “Vistinata dojde, a nevistinata e nemo}na ni da go po~ne ni da go povtori sozdavaweto.”
50. Ka`i: “Ako skr{nam vo zabluda... pa, navistina, skr{nuvam za sebesi, a ako po patot vistinski se upatam, toga{, toa, navistina, e zaradi ona {to mi e objaveno od Gospodarot moj. On, navistina, e Slu{a~ i Blizok!”
51. E, samo da gi vidi{ koga }e bidat upla{eni! Ne }e mo`at da pobegnat. ]e bidat grabnati od mesto blisko.
52. I u{te }e re~at: “Nie veruvame vo Nego!” No, kako onie, navistina, da go postignat toa od mesto dale~no?”
53. A onie vo Nego porano, sekako, ne veruvaa; za nevidlivoto li od mesto dale~no?
54. Postavena e pre~ka me|u niv i me|u ona kon {to te`neat. Ete, taka be{e napraveno porano so dru`inite nim sli~ni. Onie, navistina, bea vo somnenie golemo!