Emirdağ Lâhikası | Mektup 97 | 138
(138-138)

Râbian: Salâhaddin, Abdurrahman ve Feyzinin validesinin vefatı münasebetiyle yazdığı mektubun âhirindeki Feyzi’ye taziyesi ve hâşiyede benim ölümümü kabul etmemesi ve “Gavs-ı Âzam”ın bir kısım himayeti “Asa-yı Musa Risâlesi”ne geçmesi diye beni sürurlarla ağlattırdı ve Safranbolu kahramanları Mehmed Feyzi ve Eminin şehnamelerine iştirakleri ve merkez-i hükümette umûmî bir arabî hattı ve hurufu kursu açılması ve “Asa-yı Musa Risâlesi”nin fütuhatına ve kerâmetine alâmet olmasını müjdelemeleri, pek büyük bir inşirah vermesiyle bu kışın bütün çektiğim sıkıntıları hiçe indirdi.

Denizli fedakâr çalışkanlarından Tavaslı Molla Mehmed’in sûreten kısa, fakat ma’nen uzun mektubunda, o dahi ölümüme razı olmuyor ve haddimden çok ziyâde kıymet veriyor gördüm.

Hem ona, hem hapisde görüştüğüm kardeşlerimize, hem Hasan Feyzi ve Hâfız Mustafa ve arkadaşlarına binler selâm.. Umum kardeşlere selâm eder. Dualarınızın tiryak gibi tesirini gören

Kardeşiniz
SAİD NURSÎ


* * *

(97)

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!

Evvelâ: Medrese-i Nuriyenin eski ma’sûmlarından Ahmed’in bu güzel ve hâlis fıkrasını umum Sava ma’sûmlarının ve kahramanlarının nâmına Lâhika’ya yazdık. Mâşâallah, Hacı Hâfız Mehmed’in tam ona benzer bir kıymetli hafidi olduğunu gösterdi.

Saniyen: Safranboluda Nur’un ehemmiyetli şâkirdlerinden Hıfzı’nın iki ma’sûm mahdumları biri on, biri de sekiz yaşlarında “Asa-yı Musa Mecmûası”nı yazdıkları ve bitmek üzere diye o ma’sûmlar bana bir mektub yazmaları, beni fevkalâde sevindirdi.

Salisen: Bu kışta bana verilen elîm sıkıntıların bir sebebi: Selaniklilerin istibdâd-ı mutlakları, serbest fırkalarla kırmasına yardımım olmasın diye beni herkesten tecrid ettiler. Risâle-i Nur, binlerle benim bedelime konuşuyor, küfr-ü irtidadı kırıyor, anarşiliği bozuyor.

* * *
Səs yoxdur

Emirdağ Lâhikası