Türkçe
English
العربية
Pyccĸий
français
Deutsch
Español
italiano
中文
日本語
Қазақ
Кыргыз
o'zbek
azərbaycan
Türkmence
113. I vrz nego i vrz Ishak se isipa blagodatot Na{. Me|u potomstvoto nivno ima{e, jasno, i takvi koi rabotea dobro, i koi rabotea zlo za sebesi!
114. I Harun i Musa, sekako, Nie gi daruvavme:
115. gi izbavivme niv i i narodot nivni od nevoljata golema;
116. Nie gi pomognavme i stanaa pobednici.
117. I Nie im dadovme Kniga razjasnuva~ka,
118. i Nie gi upativme po patot vistinski.
119. I spomenot za niv, me|u onie po niv, Nie go so~uvavme.
120. Selam vrz Musa i vrz Harun!
121. Ete, taka Nie, navistina, gi nagraduvame dobro~initelite.
122. Onie, navistina, bea me|u robovite vernici Na{i.
123. I Iljas, navistina, be{e me|u pejgamberite.
124. Koga mu re~e na narodot svoj: “Nema li da bidete bogobojazlivi?”
125. Ba’la li go molite, a go ostavate od tvoritelite Najubaviot?
126. Allah, Gospodarot va{ i Gospodar na predcite va{i odamne{ni.
127. I go smetaa za la{ko. Onie, sekako, }e bidat vo kaznata vovle~eni,
128. a ne i robovite Allahovi, ~isti!
129. I spomenot na nego, po nego, Nie go so~uvavme.
130. Selam vrz Iljas!
131. Ete, taka Nie, navistina, gi nagraduvame dobro~initelite.
132. Toj, navistina, be{e me|u robovite vernici Na{i.
133. I Lut, navistina, be{e me|u pejgamberite.
134. Koga Nie go izbavivme nego i semejstvoto negovo... site!
135. Osven edna starica koja ostana so drugite!
136. A drugite, potoa, Nie gi uni{tivme.
137. Da, vie pominuvate kraj niv, nautro,
138. i nave~er, isto taka! Nema li da se vrazumite?
139. I Junus, navistina, be{e me|u pejgamberite.
140. Koga Junus pobegna so ~amecot prepoln,
141. i ja frli kockata i taa, ete, vrz nego padna.
142. I ribata go goltna, a toj treba{e da bide opomenat.
143. I da ne be{e, navistina, me|u onie koi Go slavat,
144. }e ostane{e vo utrobata od ribata, sekako, do Denot koga }e bidat o`iveani.
145. I go isfrlivme na edno mesto pusto; be{e bolen.
146. I Nie odredivme vrz nego da raste steblo od tikva.
147. I Nie go isprativme na stotini iljadi lu|e ili pove}e.
148. I veruvaa i, toga{, Nie dadovme da u`ivaat do eden rok opredelen.
149. Pa, postavi im go ova pra{awe: “Za Gospodarot li tvoj }erki a za niv sinovi?”
150. Ili: Gi sozdadovme li melekite da bidat `eni? A onie se svedoci!”
151. Ete, onie, zaradi misleweto svoe, zboruvaa:
152. “Allah rodi;” - onie, navistina, se la{kovci!
153. Im dade li On prednost na }erkite nad sinovite?
154. [to vi e taka da sudite,
155. ne se se}avate li?
156. Ili, pak, imate jasna vlast?
157. Pa, dojdete so Knigata va{a ako ste iskreni!