Türkçe
English
العربية
Pyccĸий
français
Deutsch
Español
italiano
中文
日本語
Қазақ
Кыргыз
o'zbek
azərbaycan
Türkmence
77. I Nie ve}e mu vdahnavme na Musa: “Otpatuvaj no}e so robovite Moi, a potoa poka`i im go patot suv niz more, ne stravuvaj}i deka }e te stignat i deka }e te potopat!”
78. I faraonot gi slede{e so vojskata svoja, no morskite branovi gi raznesoa.
79. I faraonot go skr{na vo zabluda narodot svoj i ne go upati po Patokazot.
80. O sinovi Izrailovi, Nie ve izbavivme, navistina, od neprijatelot va{ i vi ja vetivme desnata strana od brdoto Tur, i vi spu{tivme i mana i prepelica!
81. Jadete od dobrata so koi Nie ve snabdevme i vo toa ne bidete nasilnici za da ne ve obzede lutinata Moja. Onoj kogo }e go obzede lutinata Moja toj ve}e se nurna vo bezdna.
82. Jas sum, navistina, Prostuva~ za onoj koj }e se pokae, koj veruva i koj raboti dobro i koj, potoa, }e se upati.
83. “I {to te natera da pobrza{, o Musa, pred narodot tvoj?”
84. Re~e: “Onie, tokmu, se po tragite moi, a jas kon tebe pobrzav, o Gospodaru moj, da bide{ zadovolen!”
85. Allah re~e: “Da, narodot tvoj Nie po tebe go stavivme vo isku{enie; go skr{na vo zabluda Samirija.”
86. Pa Musa mu se vrati na narodot svoj, lut i gneven, i re~e: “O narode moj, neli Gopspodarot va{ vi veti vetuvawe ubavo? Vi se odolgovle~i li dogovorot? Ili, pak, sakate da ja navle~ete na vas lutinata na Gospodarot va{? I ete, taka vie go izneverivte vetuvaweto kon mene.”
87. Rekoa: “Ne go izneverivme vetuvaweto kon tebe po volja na{a, tuku bevme tovareni so tovari od nakitite na narodot; potoa toa go frlivme, a go frli, isto taka i Samirija.”
88. Pa, im iznese tele otelotvoreno. Kako da rika. I toga{ rekoa: “Ova e bogot va{ i bogot na Musa; a toj ve}e go zaboravi.”
89. Ne gledaat li deka toa ne im vozvra}a ni zbor, i deka nema mo} da im {teti ili da im koristi?
90. Nim Harun, sekako, im zboruva{e i porano: “O narode moj, so toa vie se probate. Gospodarot va{, navistina, e Milostiv! Pa, sledete me i bidete & poslu{ni na naredbata moja!”
91. Rekoa: “Nema da prestaneme da se pridr`uvame za nego se dodeka ne ni se vrati Musa.”
92. Musa re~e: “O Harun, {to te spre~i, koga gi vide kako skr{naa vo zabluda?
93. Da ne me sledi{ i da zaboravi{ na naredbata moja.”
94. Harun re~e: “O sinko na majka mi, ne tegni me za bradava i za kosava. Se pla{ev da ne re~e{ napravi razdor me|u sinovite Izrailovi i ne gi zema predvid zborovite moi.”
95. Re~e: “Kakva vrska ima{ ti so toa, o Samarija?!”
96. Ovoj re~e: “Jas go vidov ona {to tie ne go vidoa: zgrabiv ne{to od tragite na pejgamberot, a potoa go frliv. I ete, taka vo du{ava me pottikna ne{to na zlo.”
97. Musa re~e: “Begaj, ova li }e go tvrdi{ niz celiot `ivot tvoj, navistina! - ‘Ne dopiraj me!’ Te ~eka i vetuvaweto koe, navistina, ne }e go izbegne{. I pogledni go ovoj tvoj bog komu mu se oddade. ]e go zapalime, sigurno! I pepelot niz moreto }e go frlime!