Türkçe
English
العربية
Pyccĸий
français
Deutsch
Español
italiano
中文
日本語
Қазақ
Кыргыз
o'zbek
azərbaycan
Türkmence
58. I bidej}i nastapi naredbata Na{a Nie go izbavivme Huda i onie koi veruvaa so nego, so milosta Na{a, i gi izbavivme od kaznata surova.
59. Toa e Ad. Ne gi priznavaa znamenijata na Gospodarot svoj i bea neposlu{ni kon pejgamberite Negovi, i ja sledea naredbata na sekoj silnik, tvrdoglav!
60. I gi prate{e prokletstvoto na ovoj svet a }e gi prati i na Denot suden. Ad, navistina, ne veruva{e vo Gospodarot svoj. Daleku neka e Ad, narodot na Hud!
61. I do Semud, bratot nivni Salih, Nie go isprativme. Re~e: “O narode moj, obo`avajte Go Allaha! Drug bog osven Nego nemate. On ve sozdade od zemja i ve naseli po nea... pa, barajte pro{ka od Nego, potoa pokajte Mu se, za{to Gospodarot moj, navistina, e blisku i se oyviva!”
62. Tie rekoa: “O Salih, ti be{e pred ova nade` me|u nas. ]e ni zabrani{ li da go obo`avame ona {to go obo`avaat predcite na{i i, navistina, nie sme pri somnenie vo ona kon {to n# povikuva{.”
63. Toj re~e: “O narode moj, gledate li? Ako sum pri jasnotijata od Gospodarot moj i ako mi dade milost od Nego... pa, koj }e mi pomogne kaj Allah ako sum neposlu{en kon Nego? Vie toga{ samo go zgolemuvate porazot moj.
64. O narode moj, eve znamenie za vas, kamila od Allah. Ostavete ja neka pase po zemjata Allahova, i ne nanesuvajte zlo za{to }e ve obzeme kaznata bliska.”
65. Pa ja zaklaa, i toga{ re~e: “U`ivajte vo domovite va{i tri dena. Ete, toa e vetuvaweto vrz laga nesvodlivo!”
66. I bidej}i nastapi naredbata Na{a Nie go spasivme Saliha i onie koi veruvaa vo nego so milosta Na{a od sramot na toj den. Gospodarot tvoj, navistina, e Jak i Silen!
67. I na onie koi zulum pravea gi pogodi stra{en glas i ete, ostanaa vo domovite svoi, skameneti,
68. kako nikoga{ da ne bea vseleni vo niv. Ete, Semud, navistina, ne go priznava{e Gospodarot svoj. Daleku neka e Semud!
69. I pratenicite Na{i mu dojdoa na Ibrahim kako radosnica. - Rekoa: “Selam!” A toj re~e: “Selam!” I vedna{ gi po~esti so pe~eno tele!
70. I bidej}i gi vide racete nivni kako ne go dopiraat, se v~udonevidi od niv i po~uvstvuva strav. Rekoa: “Ne pla{i se, nie sme isprateni do narodot na Lut!”
71. A `enata negova stoe{e tuka pa se nasmevnuva{e. Pa, ja zaraduvavme so Ishak, a po Ishaka i so Jakub.
72. I `enata re~e: “E, te{ko mene!” Zarem jas da rodam, stara, ma`ot mi e star i iznemo`en? Ova, navistina, e ~udna rabota.”
73. Tie rekoa: “Se ~udi{ li na naredbata Allahova?” Milosta Allahova i beri}etite Negovi neka bidat so vas, o Ehlul-Bejt! On, navistina, e za blagodarnost Dostoen i Vozvi{en!
74. I bidej}i na Ibrahim mu se trgna stravot vedna{ mu dojde radosnica i po~na da rasprava so Nas za narodot na Lut.
75. Da, Ibrahim be{e i blag, i mek i oddaden!