Türkçe
English
العربية
Pyccĸий
français
Deutsch
Español
italiano
中文
日本語
Қазақ
Кыргыз
o'zbek
azərbaycan
Türkmence
80. I bidej}i izgubija nade` vo nego, se odvoija nasamo. Najstariot od niv re~e: “Ne znaete li deka babo od vas pobara zakletva, da se zakolnete vo Allah? I porano Jusufa go upropastivte. Nema da ja napu{tam zemjava se dodeka ne mi dozvoli babo mi ili, pak, dodeka ne mi presudi Allah. A me|u sudiite On e Najdobriot!
81. Vratete se kaj babo vi, pa ka`ete: - O babo na{, tvojot sin, navistina, ukrade. I go svedo~ime samo ona {to go znaeme i nie, navistina, ne sme ~uvari na tajnata.
82. Pra{aj ja naselbata vo koja otsednavme i karavanot so koj dojdovme. Nie sme, navistina, iskreni!”
83. Jakub re~e: “Ne, vo du{ite va{i proizleze ne{to lo{o. Pa, trpelivosta e ubava! Mo`ebi Allah site }e mi gi vrati. On, navistina, e Znalec i Mudar!”
84. I gi svrte ple}ite i re~e: “O Jusuf, o tago moja!” I mu pobelea o~ite od gri`a. No, sepak, se sovlada.
85. Sinovite mu rekoa: “Se kolneme vo Allah! Ako ne prestane{ da se se}ava{ na Jusuf, ili }e se isto{ti{ ili }e se upropasti{.”
86. A toj re~e: “I tagata moja i `alosta moja Mu gi iznesuvam na Allah. I od Allah go znam ona {to vie ne go znaete.
87. O sinovi moi, odete i raspra{ajte se za Jusuf i za brat mu, pa, ne o~ajuvajte vo milosta Allahova. Vo milosta Allahova o~ajuvaat, navistina, samo nevernicite!”
88. I bidej}i vlegoa kaj nego, rekoa: “O veli~estvo, {teta n# pogodi, nas i semejstvata na{i, i ete, taka, dojdovme so trgovska stoka otpadna. Pa, daj ni polna mera i daj ni milosrdie. Allah, navistina, gi nagraduva milosrdnicite!”
89. Jusuf re~e: “Pa, go znaete li ona {to go napravivte so Jusuf i brat mu, koga ne znaevte?”
90. Tie rekoa: “Ti li si Jusuf, navistina?” Jusuf re~e: “Jas sum Jusuf, a ova e brat mi. Da, Allah ni dade prednost.” Onoj koj e bogobojazliv i trpeliv... pa, Allah, navistina, ne ja namaluva nagradata na dobro~initelite!”
91. Tie rekoa: “Se kolneme vo Allah deka, navistina, te odlikuva nad nas i nie zgre{ivme, sigurno!”
92. Toj re~e: “Denes nema prekor za vas. Allah vi prostuva. A me|u milostivite On e Najmilostiviot!
93. Zemete ja ovaa moja ko{ula i frlete ja na liceto od babo mi, i taka, }e mu se vrati vidot, i donesete mi go seto semejstvo va{e.”
94. I bidej}i karavanot otpatuva, babo im re~e: “Da, jas go ~uvstvuvam mirisot na Jusuf. I ne ka`uvajte mu deka jas obnemo`ev.”
95. Rekoa: “Se kolneme vo Allah! Ti si skr{nat vo zabluda porane{na.”
96. I bidej}i dojde radosnikot, ja frli ko{ulata na negovoto lice, i toga{ ete, mu se vrati vidot. Re~e: “Neli vi ka`av deka jas go znam od Allah ona {to vie, sekako, ne go znaete!”
97. Rekoa: “O babo na{, baraj pro{ka za grevovite na{i, nie, navistina, zgre{ivme!”
98. Re~e: "]e pobaram pro{ka za vas od Gospodarot moj. On, navistina, e Prostuva~ i Somilosen!"