56. a nie sme, pak, vnimatelni!”
57. I toga{ Nie gi izvadivme od bav~ite i izvorite,
58. i od riznicite i prestojuvali{tata blagorodni.
59. I Nie odredivme da gi nasledat sinovite Izrailovi,
6o. i gi sledea pri izgrejsonce.
61. I bidej}i dvete dru`ini se zdogledaa, sledbenicite na Musa rekoa: “Samo {to ne nе stignaa!”
62. Musa re~e: “Nikoga{! So mene, navistina, e Gospodarot moj koj }e me upati!”
63. Pa, Nie mu objavivme na Musa: “Udri so stapot tvoj na moreto!” I, ete - moreto se rascepi. I sekoj negov del be{e kako rid golem!
64. I potoa drugite Nie gi pribli`ivme,
65. a Musa i onie koi bea so nego Nie gi spasivme,
66. potoa drugite Nie gi potopivme.
67. Vo toa, navistina, ima znamenie. Mnozinstvoto od niv, navistina, se nevernici!
68. Da, Gospodarot tvoj e Onoj koj e Silen i Somilosen!
69. I spomeni im go ka`uvaeto za Ibrahim,
70. koga mu re~e na babo mu i na narodot svoj: “[to obo`avate?”
71. Rekoa: “Obo`avame kipovi: za niv sme postojano privrzani!”
72. Ibrahim re~e: “Ve slu{aat li koga gi povikuvate, molej}i gi?
73. Ili vi koristat ili, pak, vi {tetat?”
74. Rekoa: “Da, gi zateknavme predcite na{i kako toa go pravat.”
75. Ibrahim re~e: “Gledate li deka ona {to go obo`avate
76. vie i predcite va{i odamne{ni...
77. deka se toa neprijateli moi, navistina! No, toa ne e, navistina, Gospodarot na svetovite!
78. Koj me sozdade i koj po patot vistinski me upati,
79. i koj me hrani i koj me poi,
80. i koj, koga }e se razbolam, me le~i,
81. i koj }e me usmrti i koj, pak, }e me o`ivi,
82. i kon Kogo kopneam da mi gi prosti gre{kite moi na Denot suden.
83. Gospodare moj, podari mi razmisla i povrzi me so dobro~initelite,
84. i odredi mi za potomstvoto jazik na iskrenosta,
85. i odredi me da go nasledam Xennetot blagosloven,
86. i prosti mu na babo mi; toj, navistina, e me|u skr{natite vo zabluda,
87. i ne sramoti me na Denot na o`ivuvaweto,
88. na Denot vo koj ne }e koristat ni imotot ni sinovite,
89. osven onoj komu Allah mu dade zdravo srce!”
90. A kon bogobojazlivite Xennetot }e se pribli`i,
91. a kon skr{natite vo zabluda Xehennemot }e se pribli`i,
92. i }e im bide re~eno: “Kade se onie koi gi obo`avavte,
93. osven Allah? Dali tie }e vi pomognat? Ili: Mo`at li sebesi da si pomognat?”
94. Tie i vo zabluda skr{natite }e bidat frleni vo Xehennemot,
95. i seta vojska na Iblisot.
96. Vo Xehennemot, prepiraj}i se, }e re~at: