Kastamonu Lahikası | Mektup 82 | 120
(120-121)

(82)

Isparta’daki Kardeşlerimize!

Latif bir rü’yanın, kadere ait bir mes’eleyi şuhûd derecesinde bize kanaat verdiği gibi, o latif rü’yanın ciddî ikinci parçası, bizlere ma’nevî bir müjde ve beşâret verdiği cihetle, siz kardeşlerimize beyan ediyoruz. Şöyle ki:

İki gün evvel Üstadımız rü’yada görüyor ki: Ben yani Feyzi ile beraber gezmeye çıkıyoruz. Giderken, birden ben Üstadıma söylüyorum ki: (Burada ben ayının tesbihini toplayacağız.) Üstadım da bakıyor ki, beyaz ipler gibi dolaşmış birşey görüyor. Bu acib güldürecek sözümden ve ayıya tesbih isnad etmek vaziyetîmden çok şiddetli gülerek uyanmış. Uyandıktan sonra da gülmüş.

      Akşama kadar hiç görülmemiş bir tarzda, yirmi-otuz def’a o hâdise-i nevmiyeyi gülerek benimle mülâtafe etti. Münâsebet olmayan bazı şeyler ile ta’bire çalıştıksa da, ta’bire münâsebet tutmadı.

Dinle
-

Kastamonu Lahikası