Barla Lâhikası | Mektub 110 | 117
(117-117)

(Küçük Husrev Mehmed Feyzi’nin bir fıkrasıdır.)

Kıymettar Üstadım, Efendim!

Çeşm-i im’ânımla kıldım, Risâle-i Nur’a nazar

Yoktur imkân yaza mislin, efrâd-ı beşer.

***

Bu ne elfaz, bu ne ma’nâ, bu ne üslûb-u hasen,

Okudukça müncelî olmakda, dâim bir hüsün.

***

Bârekâllah ey mukaddes Nur-u Hudâ

Sendedir envâr-ı tevfîk-i İlâhî, rûşenâ.

***

Âfitâbın nûru zâildir, bu nûr emân verir,

Subh-u mahşerde uyun-u mü’minîne incilâ.

***

Her harfi şem’a-i feyz-i İlâhî, cilveger,

Zevk alır baktıkça insan, bütün eşyadan geçer.

***

Eyliyor ta’lîm-i îmân-ı tahkikî cümle âleme,

Kim Olur sıdk ile, iner feyz-i Rahman kalbine.

***

Hall eder tılsım-ı kâinatı, her harfi dünyaya değer,

İlm-i nâfidir, yazılır ecr-i cezîl, tâ kıyâmet bîkeder.

***

Hâsılı, bilcümle meknûzât-ı hikmet-perverin,

Her biridir ehline, bir âfitâb-ı Hak-nümâ.

***

İlâhî bihakkı Esmâikel-Hüsnâ,

Tâ kıyâmet münteşir olsun, uyûn-u ehli Hak bulsun cilâ.

***

Ey müellif-i risâle-i Nur, ger edersin iftihar becâdır,

Gıbta ederse cümle ihvânın sana, çok sezâdır.

***

Çünkü eyledin îman-ı tahkika bir memer,

Elde ettin şâh-ı eserle zuhr-i yevmil mefer.

***

Bilirim değilsin enbiyâdan bir nebî (Hâşiye),

Lâkin elinde nedir bu nûr-u mu’teber.

***

Feyzi başetme tatvîl-i kelâm,

Eyler elbet, ehl-i irfan, arz-ı tahsîn-i eser.
Fakir Talebeniz Küçük HusrevMehmed Feyzi
-------------------------
(Hâşiye) Mevlânâ Câmi, Mevlânâ Celâleddin-i Rumî hakkında demiş:


Câminin bu fıkrasının meâline işâret etmek istiyor.
Səs yoxdur

Barla Lâhikası