Barla Lâhikası | Mektub 156 | 163
(163-163)

(Âsım Bey’in fıkrasıdır)

Üstad-ı Ekremim!

Bu kerre ikmâline muvaffak olabildiğim üç risâle-i şerife ki; Yirmi Dördüncü, Yirmi Dokuzuncu Söz, Otuz Birinci Mektub’un Beşinci Lem’ası Mirkatü’s-Sünne Risâleleri bera-yı tashih ve manzur-u üstadanelerine buyurulmak üzere takdim edildi. Risâle-i şerifelerin cümlesi, birer hakîkat nuru fışkıran birer gülistan-ı cinandır. Hele Otuz Birinci Mektub’un lem’aları ki, Minhacü’s-Sünne ve gerekse Tiryak-ı Marazü’l-Bid’a olan Mirkat-üs Sünne okunmaya doyulmaz. Okundukça hissedilen ma’nevî sürur ve füyuzatın hadd ü hududu bulunmaz bir umman-ı feyizdir. Ba’zı cümleler oluyor ki, namazdan evvel ve sonra fakirhâneye gelen ihvana müteaddid def’alar okuyup feyizleniyoruz. Hele Giritli Hasan Efendi, gözyaşlarından kendisini alamıyor. Ma’lûm-u üstadâneleri, kendisi Kadirî şeyhidir. Zât-ı üstadanelerine ve bahusus Gavs-ül A’zam Şeyh Geylanî Hazretlerine merbutiyet ve muhabbeti derece-i nihayettedir.

Üstad-ı Ekremim! Bu def’a risâle-i şerifeler bir parça te’hire uğradı. Bunu, fakirin atâlet, betâlet ve kesâletine haml buyurmayınız. Şikâyet değil müftehirane arz ediyorum. Bu sene Cenâb-ı Hakk’ın fakire lütf u ihsan ve keremi çok oldu. Lehülhamd vel mine, yüz binlerce müteşekkirim. Ramazan Bayramından beri iki def’adır hastalığım ki, el-ân nekahet devrindeyim, Risâle-i Nur-u Şerifelerin istinsahına oldukça bir fâsıla vermiş oldu. Çok şükür elhamdülillâh bu hastalıklar bir in’am-ı İlâhîdir. Dua-yı üstâdâneleriyle sıhhatım yerine gelmektedir.

Âsım


Səs yoxdur

Barla Lâhikası