Barla Lâhikası | Mektub 157 | 164
(164-164)

(Rüşdü Efendi’nin fıkrasıdır)

Ey aziz Üstadım!

Bu kadar azîm ihsânınız, beni sevgili üstadımızın nezdinde tale-belerin en sonuncusu olmak şerefini kazandırdığını tahattur ettirdikçe, Cenâb-ı Vâcibü’l-Vücûd Hazretlerine gece ve gündüz dua ediyorum. Ve ba’zı vakitlerde başım secdede olduğu halde, mütemadiyen ağlıyorum. Günahımın azameti, cürmümün hadsizliği, beni titretirken sevgili üstadımın duası, Cenâb-ı Hakk’ın rahmeti, beni teselli ediyor.

Her gönderdiğiniz risâleyi kemâl-i iştiyakla okuyorum. Kıymetli kardeşlerimle belki her gün bir yerdeyim. İstifadem pek çok. Siz üstadımın ma’nevî feyizlerini her vakit risâlelerden alıyorum.

Evet aziz üstadım, hissiyatımı yazabilsem her hafta mektublarımla mukabele edeceğim ve size mektub yazmak da, benim için en büyük meserrettir. Afvınıza istinâd ederek, zâhiren sükûtla ve ma’nen dergâh-ı Hüdâ’ya el açtığım vakitlerde, size âciz Rüşdü talebeniz, aczini takdim ettikçe, sevgili üstadımdan bilmukabele gördüğüm lütuflar karşısında, gözyaşlarımla cevablar i’ta eyliyorum, efendim.

Talebeniz Rüşdü


Səs yoxdur

Barla Lâhikası