Barla Lâhikası | Mektub 26 | 33
(33-33)

Gönlüm ister ki, hemen Risâletü’n-Nur’un umumunu yazıversem de mâmelekimde bulunan dürr-i yektâları isti’dâdım nisbetinde mütalâaya başlasam.

Otuz Birinci elmas külliyatını avn-i Hak ve inâyet-i ekremîleriyle iki gün evvel ikmâle muvaffak oldum. Ahmed kardeşime aid derkenarı tefhim ettim. Biraz okur ve Onuncu Söz’ü istiyor, fakat bu Söz kıymet-i ma’nevîye itibariyle mevcûdâttan ağırdır. İ’caz-ı Kur’ân’ın ikinci cüz’ünü hemen hitam buldurmak üzereyim. Fakat müştak bulunduğumuz Otuz İkinci Söz’ü dahi lütuf buyuracak olursanız, hâsıl olacak memnuniyetimi bir vecihle arzetmekten âciz kalacağım. Çünkü, bu gibi kıymetdar ve ma’nidar eserleri işittikten sonra, görmek iştiyakı gittikçe artıyor ve bu tabiattan bir türlü kendimi men’edemiyorum.

Sabri


Səs yoxdur

Barla Lâhikası