Barla Lâhikası | Mektub 126 | 133
(133-133)

(Re’fet Bey’in fıkrasıdır)

Muhterem Üstadım!

Bu remizler, öyle hayret-bahş ve hârika-nümâ eserlerdir ki; okuyan ilim âşıklarına ezvâk-ı nâmütenâhî ve hissiyat-ı ulviye-i rakîka bahşetmektedir. Bu hissiyat-ı âliye ile hayatımız o kadar tazelendi ki, —yeni hayatımızda sâbit-kadem olmak şartıyla— Hallâk-ı Azîm’den uzun ömürler temenni ediyorum. Zîra mütalâasına doyamıyorum. Ne kadar okursam okuyayım... diğer bir okuyuşumda okumamış gibi oluyorum ve yeni bir eser okur gibi oluyorum. Hadsiz bir zevk-i ma’nevî ve nihayetsiz bir hazz-ı ruhî ile okuyorum.

İşte gerek Sözler ve Mektûbât ve gerekse remizlerin en hârika vasfı zannedersem bu ince noktada olsa gerektir. Âsâr-ı sâireyi bir def’a okuyunca, ikinci bir def’a okumağa o kadar heves uyanmıyor. Kur’ân-ı Hakîm’in envârını ne kadar okursam okuyayım, def’-i cû’ edemiyorum. Bilhassa Remizler, fakiri çok teshir ve hayrete müstağrak kıldı. Ve onları derhal yazıyorum.

Re’fet


Səs yoxdur

Barla Lâhikası