Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II | Mektup 59 | 137
(137-137)

Safranbolu’lu muhlis, metin kardeşimiz Mustafa Osman, buradaki kardeşlerime bir iki mektub gönderdim diyor; mektubların cevabını alamadığından telâş etmiş. Etmesin. İhtiyata binaen ve Isparta vasıtasiyle muhabereye itimaden ona ayrı mektub yazılmamış, merak etmesinler. Kastamonu’lu kardeşlerimiz de telâş etmesinler. Nüfusumun buraya nakli, Kastamonu ve onlarla alâkamı gevşetmez; bilâkis daha kuvvetli beni onlarla bağlıyor. Ben, ekser vakitte hayalen ve ma’nen kendimi Kastamonu’nun mübârek dağlarında ve o kardeşlerimin yanında buluyorum.

* * *

(59)

Aziz, Sıddık Kardeşlerim ve Hakîki Vârislerim!

Bayram tebriklerine ait çok mektubları aldım. Herbirine cevab vermeye vaktim, halim müsaade etmiyor. Herbir mektubu, çok kardeşlerimi temsil ederek bir has kardeşimiz yazmış. O mektublarda, tebrikten başka bazı ehemmiyetli noktalar da var; beni mesrur, minnetdar eyledi.

Ezcümle: Gül ve Nur fabrikası nâmına Husrev’in tebrik mektubu, beni sevinçle ağlattırdı. Zaten Husrev’in mümtaz bir hâsiyeti budur ki: Şimdiye kadar bana gelen bütün mektublarının hiçbirisi beni incitmiyor.. elîm zamanlarımda da yumuşak geliyor, ruhumu okşuyor. Bu cihette dahi ona şahsım itibariyle çok minnettarım. Hulûsi-i sânî Sabri’nin, ma’lûm kardeşleri hesabına tebriknamesi, beni derinden derine sevindirdi. O has kardeşimizin takdir ve tahsin noktasında ileri olması, Husrev ve Hasan Feyzi hakkında çok güzel takdiratı, beni cidden müferrah eyledi. Hasan Feyzi’nin Denizli şâkirdlerinin hesabına tebriki dahi onun yüksek irtibatını, kuvvetli alâkasını gösterdi.

Kastamonu fedakârları nâmına Kastamonu’nun Husrev’i ve Rüştü’sü olan Feyzi ve Emin’in tebrikli mektubu ve Feyzi’nin ma’lûm hadisede hiçbir endişe verecek bir hal vuku bulmadığını, bilâkis bir teşvik kamçısı hükmüne geçtiğini yazması, bizim endişemizi izale etti.

Nazif’in o havalideki kardeşlerimizin nâmına tebriki ve Nazif’in sarsılmaz sadakat ve irtibatı ve kuvvetli ümidleri bize tam bir nefes aldırdı. Onun husûsi rakibleri bulunduğu için telaşlı idim.

Ses Yok

Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II