Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II | Mektup 124 - 125 | 216
(216-216)
(124)

Re’fet ameliyat oldu mu? Ne haldedir? Merak ediyorum. Ona çok dua edildi. Sava’lı kahraman Ahmed’in kerimesi Hatice’nin yazdığı “Asa-yı Mûsa Mecmûası”nı kahraman Tahirî, İstanbulda birisine emaneten bırakmış. O nüsha hanımları Nurculuğa teşvik ettiği için zâyi olmasın. Muattal kalmışsa, lüzum kalmamışsa bana gönderilsin.

Ramazanınızı, Leyle-i Kadrinizi, hem Bayramınızı tebrik ederim. Kastamonu’da iken nasıl her gün dualarımda ve ma’nevî kazançlarımda Nur’un has şâkirdlerinden Asiye, Ulviye, Lütfiyeler, Zehralar, Şerifeler, Hacerler, Necmiyeler, Nimetler, Aliyeler hissedar olmak için ma’nen yanımda bulunuyordular, aynen şimdi de öyledirler.

Ben sizleri unutmuyorum. Hattâ bugünlerde birden Ulviye, Lütfiyeyi merak ettim. İkinci gün, ikisinin de mektublarını, hediyelerini aldım. Bunların sadakatlarına bir emare oldu. Eskiden beri âdetim hediyeleri kabul etmemek ile beraber; sizin cübbe ve yeleğinizi bu geceki Leyle-i Kadirde giyip Asiye ile beraber Kastamonu’daki bütün Nur şâkirdleri nâmına kabul ettim. Fakat kaideme muhalif olmamak için, ona mukabil, Emin’de bulunan risâlelerimden Lütfiye, Ulviye istediklerini alsınlar; veyahut benim hesabıma Mehmed Feyzi ve arkadaşları onların beğendiklerini yazsınlar.

Benim yanıma çok def’a gelen bu hemşirelerimin ma’sûm evlâdları, Nur Şâkirdlerinden ma’sûmlar dâiresinde dahildirler ve çok def’a hatırlıyorum.

* * *

(125)

Hadsiz şükür ve hamd-ü sena ediyorum ki; sizlerin bu mektublarınız, hem Husrev ve arkadaşlarına ve makinelerine, hem Nazif ve yardımcılarına ve makinesine ve bu kudsi yeni hizmette devam edebilmelerine ait sıkıcı çok endişelerimi izale ettiler. Binler Elhamdülillâh.

Hattâ mektublarınızı aldığımdan bir gün evvel, araba ile gezmeğe çıkmıştım. Birden, Kur’ânın medhine mazhar olan hüdhüd-ü Süleymanî kuşu bir müjde vermek istiyor gibi on beş dakika kadar yolumuzu takiben sağa ve sola ve yola konup, uçup, yine gelip; hiç bu acib tarzı görmediğimiz sûrette, kanaatım geldi ki, yarın beni mesrur edecek bir haber alacağım.

Ses Yok

Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II