Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II | Mektup 71 | 151
(151-151)

hem ayrıca “Lâhikada” da kaydedilmesini ve Halil İbrahim’in de son Risâle-i Nur hakkındaki tavsifnamesini dahi bunun gibi “Sikke-i Tasdik-i Gaybî’nin” arkasında yazılmasını münasib gördük ve burada da öyle yaptık. Çünkü bu kadar kuvvetli ve samimî bir kanaat, “Sikke-i Gaybîdeki” îmalar nev’inde hakkaniyetine bir îma, bir emare olabilir.

Salisen: Hasan Feyzi’nin mektubunda bahsettiği bütün oradaki kardeşlerimize pek çok selâm, tebrik ediyoruz. Hapishâneleri bir dershâne-i Nuriye olduğu gibi, inşâallah Denizli Vilâyeti de bir nevi Medreset-üz Zehra hükmüne geçecek.

Ve çokların yüzünü ak eden ve Nûru zulümlerden kurtarmağa çalışan ve Nûrun şâkirdlerinin her birisine, ona hediye edilen risâlelerden ziyâde hediye vermiş hükmünde, ma’nen bizlere hediyesi var. Bu Nur’un tebriki, umum ona minnetdar olanların hâtıralarıdır. Yüzer misli mukabili alınmış bir hâtıra-i adâlettir.

Rabian: İşaret-i gaybiye ile, altmış dörtte Risâle-i Nur te’lifçe tamam olur diye haber-i gaybiyeyi iki hal tasdik ediyor:

Birincisi: Çok mühim noktalar hatıra geldiği halde, risâleyi te’lif cihetine sevkedilmiyor.

İkincisi: Risâle-i Nur’un hıfz ve neşrine ve sahabet ve himayetine çalışmak için hayat isterdim. Fakat hadsiz şükür olsun ki, bir biçâre ihtiyar Said yerinde çok genç Said’ler o vazifeyi yapıyorlar. Hususan Husrev’ler, Feyzi’ler, Ahmed’ler, Mehmed’ler, biraderzadem gibi çok Abdurrahman’lar ve hâkeza. Hâfız Ali’yi kabrinde mesrur, müferrah ettikleri gibi, inşâallah kabrimde de öyle mesrur edecekler.

Umum kardeşlerime, ma’sûmlara, ümmiler, hemşireler gibi her taifenin herbirisine birer birer selâm ve dua ediyoruz. Çalışkanların da Risâle-i Nur’un bereketiyle o yangından ziyanları yoktur, sizlere arz-ı hürmet ve selâm edip ellerinizden öperler.

* * *

(71)

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!

Bir kaç aydanberi aleyhime çevrilen desiseleri meydana çıktı. Hıfz-ı İlâhî ile o musîbet, yirmiden bire indi.

Hâli zamanda camiye gidiyordum. Haberim olmadan, talebeler beni üşütmemek için, mahfelde bir kulübecik yapmıştılar. Ben de dört beş gündür kendi kendime karar verdim, daha gitmeyeceğim.

Ses Yok

Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II