Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II | Mektup 80 | 172
(172-174)

Re’fet Kardeş! Sen de çok safalar ile geldin ve Risâle-i Nur yazısı ile meşguliyetin beni cidden sevindirdi. Hulûsi ve Sabri gibi senin de suallerinin Risâle-i Nur’da ehemmiyetli neticeleri ve tatlı meyveleri var. Senin yanında bulunan ve risâlelerde kaydedilmiyen ilmî parçaları münasip yerlerde veya “Lâhika”da yazarsınız.

Kardeşlerim! “Asa-yı Musa Mecmûası”nın yazmasında bir tedbir hatırıma geldi. Taksim-ül-a’mâl ile beş altı zat, aynı kıt’ada herbiri bir kısmını yazsın; daha çabuk ve daha kolay olur. Hem usandırmaz, hem -büyüklüğü için- yazmak cesaretini kırmaz. Tahmin ederim ki; bu çok ehemmiyetli vazife-i Nuriye tam ileri gitmemesi bu sebebdendir. Yazısı güzel olanlar, her halde bu yeni tedbir ile o vazifeye çalışmalı.

Kardeşlerim! Çok dikkat ve ihtiyat ediniz.. Sakın sakın hocalarla münakaşa etmeyiniz.. mümkün olduğu kadar musalâhakârane davranınız.. enaniyetlerine dokunmayınız.. bid’at tarafdarı da olsa ilişmeyiniz. Karşımızda dehşetli zındıka varken, mübtedilerle uğraşıp onları, dinsizlerin tarafına sevketmemek gerektir. Eğer size ilişmek için gönderilmiş hocalara rastgelseniz, mümkün olduğu kadar münazaa kapısını açmayınız. İlim kisvesiyle itirazları, münafıkların ellerinde bir sened olur.

İstanbul’da, ihtiyar hocanın hücumu ne kadar zarar verdiğini bilirsiniz. Elden geldiği kadar Risâle-i Nur lehine çevirmeğe çalışınız.

Umum kardeşlerime birer birer selâm.


* * *

(80)

Çok Aziz, Sıddık, Kahraman, Bahtiyar Emirdağlı Kardeşlerim.

Geçirdiğiniz çok büyük âfeti müş’ir, mübârek efendimiz hazretlerinin, çok ehemmiyetli ve çok kıymetli ve perde altında çok müjdeli lütufnamelerini aldık. Her birerlerinize, hususan bu yangında daha çok tehlike atlatan kardeşlerime, bura ve bu civar talebeleri nâmına büyük geçmiş olsun der, ve bu vesile ile dehşetli küfr-ü mutlak yangınının mahallemizi sardığı ve kızıl kıvılcımlarının saçaklarımıza sıçramak üzere olduğu bir hengâmda, umum ehl-i îman ve hususan Nurcular nâmına, o maddî yangında çocuk Ceylân’ın ağlamakla medet istemesi gibi, bir ma’nevî Ceylan olarak, o büyük ve çok müşfik Üstada (Medet! Biz yanıyoruz, mahvolduk) diye niyaz eylerim.

Ses Yok

Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II