Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II | Mektup 337 - 338 | 423
(423-423)
(337)

Aziz Kardeşim!

Evvelâ: Bin mâşâallah, Sözler mecmûasında yanlışlar yok gibidir. Birkaç kelime var ki, leffen gönderildi.

Sâniyen: Eğer münasib görseniz gönderdiğim bu elli lirayı benim hesabıma mahkemedeki mecmûaların bedeline benim için alınız, gönderiniz. Eğer münasib görmezseniz, bu def’aki gönderdiğiniz mecmûaların bana mahsus olacak kısmının fiatına alınız.

Sâlisen: Şimdilik Tarihçe-i Hayat’ı meb’uslara parasız vermemek münasibdir. Parasıyla isteyenlere verilsin. Fakat on yirmi nüsha Ankara’da bulunsa münasibdir.

Said Nursî


* * *

(338)


Muazzam ve hârika Risâle-i Nur külliyatından iki büyük mecmûanın imha edileceği hakkında dehşetli bir haber işittik. Gâyet hak ve hakîkatlı ve feylesofları ilzam eden o mecmûalar, Risâle-i Nur’un diğer eczalariyle beraber Denizli ve Ankara Mahkemelerinde beraat verilip kaziyye-i muhkeme haline gelerek iade edildiği ve iki def’a Temyiz Mahkemesi beraat ettirdiği halde ve Mısır, Şam, Haleb, Mekke-i Mükerreme ve Medine-i Münevvere gibi âlem-i İslâm’ın mühim merkezlerinde fevkalâde bir takdir ve tahsine mazhar olan ve makbuliyetine hürmeten Hazret-i Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm’ın kabr-i şerifi ve Hacer-ül Esved üzerine konulan bu eserler hakkındaki bu müdhiş muamele, eski partinin yaptığı diğer azîm cürümleri gibi tarihte emsâli görülmemiş bir cinâyettir. Biz Nur talebeleri o cebbar gaddarlardan hakkımızı kolayca alabilirdik. Fakat İslâmiyet’in asırlardır bayraktarlığını yapan kahraman Türk milletinin masum çoluk-çocuk ve ihtiyarlarına karşı Risâle-i Nur’un bizlerde husule getirdiği kuvvetli şefkat itibariyle ve Kur’ân-ı Hakîm’in bizleri maddî mücadeleden men’edip elimizde topuz yerinde Nur olması haysiyetiyle ve bütün kuvvetimizle mesleğimizin îcabı olan asayişi temin etmek esasiyle, o zalimlere maddeten mukabele edemedik. Yoksa Allah göstermesin, bir mecbûriyet-i kat’iye olursa komünist ve masonlar hesabına ona sebebiyet verenler bin def’a pişman olacaklardır. Hem biz müşahedatımızla kat’i bir kanaattayız ki:

Ses Yok

Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II