Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II | Mektup 78 | 170
(170-170)
(78)

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!

Hadsiz şükür olsun ki; Risâle-i Nur yerine beni sıkıyorlar, benimle meşgul oluyorlar. Hiç merak etmeyiniz, sırriyle inşâallah bu yeni hadisede dahi bir hayır olacak.

Hadise budur: Ceylân’ı ve iki arkadaşları, -ki bana hizmet ediyorlardı yanıma gelmelerini menettiler. Anahtarı onlardan aldılar, bekçilere verdiler. O bekçilerden birisi geliyor, su ve ekmek gibi işlerimi görüyor. Ben bunun sebebini bilemedim. Fakat bu kasabada bir parti münazaası var. Çocuğun bir amucası (Hâşiye) bir taraftadır. Onun muarızları yapıyor ihtimali var.

Hem, her tarafta Risâle-i Nur’un fütuhatı ve hariçten gelen anarşistlik müdahalesi sebebiyet verdi, zannederim. Ve Sandıklı’da elde edilen “Mektûbat”la, bir vasıta-i muhabere olması bahânesiyle, bu sıkıntıyı verdiler. Siz hiç telaş etmeyiniz, bunun da hiç ehemmiyeti yoktur. Siz, yine eski gibi bana yazarsınız. Fakat ben, kendim çok yazamıyorum. Güya beni, ihanet ve hakaretle çürütmek, Risâle-i Nur’un fütuhatına sed çekilecek; divaneliklerinden, üflemekle milyonlar elektrik kuvvetinde bulunan Risâle-i Nur gibi bir hakîkat güneşi sönecek diye, ziyâde sevabı bana kazandırmak için, beni fazla sıkıyorlar.

Medâr-ı ibret ve dikkat bir tevafuktur ki; dün, çocukla pederini zabıta celbedip ifadelerini aldığı aynı dakikada, ehemmiyetli bir vukuatı, telefonu zabıta haber vererek, bütün erkânı telaşa düşürttü. Mahall-i vak’aya gitmeğe mecbûr oldular. Ma’nen onlara denildi: “Siz, sinek kanadı kadar zararı olmayanı bırakınız; kartallar, belki ejderhalar gibi zararlara bakınız.”

Hem camiden men hadisesinin aynı vaktinde, men’e emir veren yeni kaymakam, Afyon’da ameliyata ma’rûz kaldı. Lîsan-ı haliyle ona denildi: “Ölüm var!.. Onun idamından kurtulmasına çalışanı tazyik değil; belki çok takdir ve tahsin etmek gerektir.”

Umum kardeş ve hemşirelerime birer birer selâm ve dua ederim ve dualarını isterim.


(Kardeşiniz) SAİD NURSÎ

* * *

Hâşiye: Merhum Abdullah Çalışkan’dır. Demokrat Parti’ye, muhalefette iken intisab etmişti.

Dinle
-

Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II