Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II | Mektup 74 - 75 | 165
(165-165)
(74)

Bu vatandaki milletin en büyük kuvveti olan Âlem-i İslâmın teveccühünü ve hamiyetini ve uhuvvetini kırmak ve nefret verdirmek için, siyâseti dinsizliğe alet ederek, perde altındaki küfr-ü mutlakı yerleştirmek istiyenler, hükümeti iğfal ve adliyeyi iki def’adır şaşırtıp ve der: “Risâle-i Nur şâkirdleri, dini siyasete âlet eder; emniyete zarar ihtimali var.” Halbuki, bu memlekete maddi ve ma’nevî bereketi ve fevkalâde hizmeti ve umum Âlem-i İslâma taâlluk edecek hakaikı cami olduğu otuz üç âyât-ı Kur’âniyenin işâretiyle ve “İmam-ı Ali”nin (R.A.) üç kerâmet-i gaybiyesiyle ve “Gavs-ı Azam”ın (K.S.) kat’i ihbariyle tahakkuk etmiş olan Risâle-i Nur’un, siyasetle alâkası yoktur. Fakat küfr-ü mutlakı kırdığı için, küfr-ü mutlakın altı olan anarşilik ve üstü olan istibdâd-ı mutlakı esasiyle bozar, reddeder; emniyeti ve asayişi, ve hürriyeti, ve adâleti te’min eder. Risâle-i Nur’a daha vatana, idareye zararı dokunmak bahânesiyle tecavüz edilmez. Ve daha kimseyi o bahâne ile inandıramazlar. Fakat cepheyi değiştirip din perdesi altında ba’zı safdil hocaları veya bid’a taraftarları veya enaniyetli sofîmeşreblileri, ba’zı kurnazlıklarla, Risâle-i Nur’a karşı −iki sene evvel İstanbul’da ve Denizli civarında olduğu gibi− isti’mal etmeye münafıklar belki çabalayacaklar. İnşâallah muvaffak olamazlar.

* * *

(75)

Kardeşlerim!

Şimdi tam tahakkuk etti ki; resmen bana ihanet ve hakaret etmek, onunla teveccüh-ü âmmeyi hakkımda kırmak için, gizli bir tedbir kurulmuş. Benim bütün dostlarımı, perde altında soğutmak ve ürkütmeye çalışıyorlar. Halbuki “Sikke-i Tasdik-i Gaybî” onların bütün propagandalarını zîr ü zeber ediyor. Gerçi böyle dinsizlik hesabına bana olan hakaret bir derece beni sıkıyor; Eski Said’den kalma ba’zı damarlarıma dokunuyor. Fakat Risâle-i Nur’un harika fütuhatı ve şâkirdlerinin ehl-i hakîkat nazarında ve ruhanî ve melâikeler yanında hürmet ve merhametle karşılanmaları, benim şahsıma gelen ihanet ve hakaretlerin sivrisinek kanadı kadar ehemmiyeti kalmaz.

Ses Yok

Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II