Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II | Mektup 267 | 370
(370-370)

Müctehidlerce, “istikbal-i kıble” namazda şart olması ve şart ise bütün erkânda bulunması sırriyle, secde ve rükûda istikbal-i kıble lâzım geliyor. Bu ise, yerin, zeminin küreviyeti ile ve şer’an kıble Kâbe-i Mükerreme’nin üstü -tâ arşa kadar- ve altı -ferşe kadar- bir amud-u nûrânî olması, küreviyetle istikbâl-i erkânda bulunabilir.


Said Nursî


* * *

(267)




Aziz, Sıddık Kardeşlerim

Mübârek ramazan-ı şerifinizi bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz. Cenâb-ı Hak bu ramazan-ı şerifin Leyle-i Kadri’ni umumunuza bin aydan hayırlı eylesin, âmin. Ve seksen sene bir ömr-ü makbûl hükmünde hakkınızda kabul eylesin, âmin.

Sâniyen: Bayrama kadar burada kalmamızın bizlere çok fâidesi ve hayrı olduğuna kanaatım var. Şimdi tahliye olsaydık, bu Medrese-i Yusufiye’deki hayırlardan mahrum kaldığımız gibi, sırf uhrevî olan ramazan-ı şerîfi; dünya meşgaleleriyle huzur-u ma’nevîmizi haleldar edecekti


sırrıyla inşâallah bunda da hayırlı büyük sevinçler olacak.

Mahkemede siz de anladınız ki, hattâ kanunlarıyle de hiçbir cihetle bizi mahkûm edemediklerinden, ehemmiyetsiz, sinek kanadı kadar kanunla teması olmayan cüz’î mektubların cüz’î hususiyatı gibi cüz’î şeyleri medâr-ı bahsedip büyük ve küllî mesaili nuriye’ye ilişmeye çare bulamadılar. Hem gâyet küllî ve geniş Nur Talebeleri ve Risâle-i Nur’un bedeline yalnız şahsımı çürütmek ve ehemmiyetten iskat etmek bizim için büyük, bir maslahattır ki, Risâle-i Nur ve Talebelerine Kader-i İlâhî iliştirmiyor. Yalnız benim şahsımla meşgul eder. Ben de size, bütün dostlarıma beyan ediyorum ki: Bütün ruh u cânımla hattâ nefs-i emmâremle beraber Risâle-i Nur’un ve sizlerin selâmetine, şahsıma gelen bütün zahmetleri ma’nevî sevinç ve memnuniyetle kabul ediyorum. Cennet ucuz olmadığı gibi.. Cehennem de lüzumsuz değil. Dünya ve zahmetleri fâni ve çabuk geçici olduğu gibi, bize gizli düşmanlarımızdan gelen zulüm de mahkeme-i kübrâda ve kısmen de dünyada yüz derece ziyâde intikamımız alınacağından, hiddet yerinde onlara teessüf ediyoruz.

Ses Yok

Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II