Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II | Mektup 385 | 479
(477-480)

Birinci Harb-i Umûmî’de üç bin adamın caniyane siyaset hatalariyle otuz milyon biçâre nev’-i beşer aynı harbde mahvedildiği gibi, binler misaller var. İşte bu vahşiyâne irticaın bu dehşetli zulümlerine karşı gelen Kur’ân şâkirdlerinin Kur’ân’ın yüzer kanun-u esasîsinden



âyetinin ders verdiği kanun-u esasîsi ile adâlet-i hakîkiyeyi ve ittihadı ve uhuvveti te’min etmeğe çalışan ehl-i îman fedakârlarına “mürteci” nâmını verip onları müttehem etmek, mel’un Yezid’in zulmünü, adâlet-i Ömeriyeye tercih etmek misillu en vahşî ve zalîmâne bir engizisyon kanununu, beşerin en yüksek terakkiyatına ve adâletine medâr olan Kur’ân’ın mezkûr kanun-u esasîsine tercih etmek hükmündedir. Hükümet-i İslâmiye ile bu memleketin selâmetine çalışan ehl-i siyasetin mezkûr hakîkatı nazara alması lâzımdır. Yoksa üç veya dört cereyanın muannidâne muaraza etmeleriyle, o kuvvetler, muaraza sebebiyle zayıflar. Memleketin menfaatine ve âsâyişine sarfedilecek o zayıf kuvvetle hâkimiyetini -hattâ istibdad ile de olsa- âsâyiş ve emniyet-i umûmîyeyi muhafazaya kâfi gelmediğinden, Fransız ihtilâl-i kebirinin tohumlarının bu mübârek memleket-i İslâmiye’ye ekilmesine yol vermektir diye telâş edilebilir.

Mâdem bu ittifaksızlıktan gelen za’fiyet ve kuvvetsizlik sebebiyle ecnebînin politikasına ve ehemmiyetsiz, muvakkat yardımlarına karşı bu acib ma’nevî rüşvetler veriliyor. Dört yüz milyon kardeşin uhuvvetine, milyarlar ecdadın mesleğine ehemmiyet verilmiyor gibi bir ma’na hükmediyor. Ve âsâyiş ve siyasete zarar gelmemek için bu kadar israfat ile bol maaşlar sûretinde kuvvet te’minine kendilerini mecbûr zannederek rüşvetler veriliyor; milletin fakr-u hâli nazara alınmıyor. Elbette ve elbette ve kat’i olarak şimdi bu memleketteki ehl-i siyaset, garba ve ecnebiye verdiği siyasî ve ma’nevî rüşvetin on mislini âlem-i İslâm’ın ileride cemahir-i müttefikası hükmünde olacak olan dört yüz milyon müslüman kardeşlere memleket ve milletin ve bu devlet-i İslâmiye’nin selâmeti için gâyet azîm bir bahşiş ve zararsız rüşvet vermesi lâzım ve elzemdir.

Ses Yok

Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II