Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II | Mektup 72 | 153
(152-163)


Ahmed yaratılmış o büyük Nur-u Ehadden,

Her zerrede nurdur o; ezelden hem ebedden.

•

Bir nur ki, odur hem yüce, hem lâyetenâhi

Ol Fahr-i Cihan, Hazret-i Mahbub-u İlâhi.

•

Parlattı cihanı bu güzel Nur-u Muhammed (A.S.M.)

Halkolmasa, olmaz idi bir zerre ve bir ferd.

•

Ol nuru ânın, her yeri, her zerreyi sarmış

Baştan başa her dem, bu kesif zulmeti yarmış

•

Bir nur ki, odur sâde ve hem lâyetezelzel

Âri ve berî cümleden üstün ve mükemmel

•

Bir nur ki bütün zerrede ancak o nümâyân,

Bir nur ki, verir kalblere hem aşk ile îman.

•

Bir nur ki eğer olmasa ol nur hele bir an,

Baştan başa zulmette kalır hem de bu ekvan.

•

Bir nur ki, değil öyle muhat, hem dahi mahsur;

Bir nur ki, eder kalbi de pürnur, çeşmi de pürnûr.

•

Bir lem’amdır andan, şu büyük şems ve kamerler.

•

Hep işte o nurdan, bu acâib koca âlem,

Halk oldu o nurdan, yine Cennetle Cehennem

•

Şek yok ki, o nurdur, okunan Hazret-i Kur’ân;

Ol nur-u ezel, hem sebeb-i hilkat-ı insan.

•

Her şeye O’dur mebde’ ve asıl ve esas hem,

Ondan görünür nev-i beşer böyle mükerrem.

•
Ses Yok

Denizli ve Emirdağ Lahikaları I -II